برغم ان الالم واحد فى اوجاعنا
برغم ان المرار زايد بيجمعنا
بادوس الاهه بسنانى واكتمها
لاودنى فى مرة غصبن عنى تسمعنا
زاد الحمل وكتافى خلاص كلت
وحتى الكلمة من همى خلاص ملت
وحاسس بيكى وبالمك لكن برضه
ما جرح الايد مايوجعشى لو اتشلت
دمع العين خلاص شطب مافيش تانى
وحتى كلامى اهو مرصوص بلا معانى
فيبقى حرام يضيع حبرى على الورقة
ولا حدش فى يوم حايشوف ويقرانى
نسيت نفسى خلاص ماعلش سامحينى
انا حبيت ا قولك فين دموع عينى
لتفتكرى الدموع عندى ولا بابكيش
بكيت ايام وكان نفسي تحسينى
صحيح حسيتى بيه بس متاخر
بعد الضعف جيالى يا ريت اقدر
ما شاب الشعر والرعشة ملت ايدى
ولا اقدر اشيل حملك ولا اشمر
ما بيرم قالها مخفية وكان قاصد
وامل دنقل ونجم كمان فى صوت واحد
وعم نجيب فقد عقله وماقدرشى
شاف الظلم واتجنن ومات رافض
ما دام يا جنان يا اما الموت مافيش تالت
اظن الموت يكون اهون ماعيش ساكت
مانا ماقدرش اخون قلمى واحساسى
ولا الضم حروف وتكون بللون باهت
وبس ولادى امانة عليكى ضميهم
واوعى الشعر نداهته تناديهم
كفايا الاب ياما عاش بيتالم
علشان خاطرك وباطلب بس تحميهم
#محمد_وفيق_الشطى
#الشطى
ليست هناك تعليقات:
إرسال تعليق