بقلم /هبه العطفى
ويخرج من قلبه كل اللى كاتمه
واللى حوله لصنم بعد ما كان إنسان
كلام بيوجع ساكن فى الوجدان
عن القريب اللى مبقاش قريب
اللى نسى الدم وعشرة زمان
عن اللى كنت بتتنفس عشقه
وسابك وغدر وباعك وخان
عن الصاحب اللى مصلحته معاك
ويوم ما تخلص وشه الحقيقى يبان
عن اللى ماسك رقاب العباد
عن الطمع والجشع والظلم فى البلاد
عن اللى ربط ايدك ورا وقطع اللسان
عن القاضى اللى ناسى الميزان
اللى خاف من السلطان ونسى الرحمن
عن الطبيب اللى بقى جاهل وجلاد
وبحقنة غلط تموت أرواح وينتشر السواد
وفى الاخر نقول قدر واتحلوا بالإيمان
عن اللقمة اللى جاية بالعافية ومش عاجبين
اتبرعوا يا غلابة للمطحونين ونصرف احنا الملايين
وارضوا بعيشتكم والساقية اللى فيها مربوطين
مش أحسن من شعوب غيركم محتلين متدمرين
وكل ده ويقولك اعقلوا وفكروا وبلاش جنان
طب ده احنا مش لاقيين الجنان
لو اتكلمت هيتعب الكلام م الكلام
و يا ريت فى تغيير من زمان
الضلمة جوانا وبرانا وفى كل مكان
ازمتنا ازمة ضمير مش غنى وغلبان
الفقر فقر نفوس ونقص فى العدل والميزان
ربك مش هيغيرك قبل ما تغير اللى جواك كمان
اتكلم واله كفاية ما الكل عارف اللى بيه
والطفل الصغير فاهم كويس اللى ليه واللى عليه
كفاية كلام ونرجع للصمت والكتمان
اصل زى ما قولتلك لو اتكلم اللسان .........القلب بيبات زعلان
وانا بصراحة بقى اكتفيت من الاحزان
وعشقت الوحدة والصمت واحترفت النسيان ......... هبه العطفى
ليست هناك تعليقات:
إرسال تعليق